Opdrachten: Perfectie Imperfectie

Op MBC school locatie Frater van Gemert worden leerlingen opgeleid die wat meer moeite hebben met zomaar een vervolgopleiding te kiezen. Door allerlei oorzaken passen ze niet meteen in het reguliere onderwijssysteem. In de ogen van veel mensen mankeert er iets aan. Ze zijn bijzonder! Veel leerlingen voelen dat en hebben mede daardoor niet zo’n groot “self-esteem” en zijn ze kwetsbaar.

De school probeert leerlingen het gevoel van eigenwaarde terug te geven door hen te begeleiden naar een voor hen zo goed mogelijke toekomst; in een maatschappij die steeds complexer wordt en steeds hogere eisen stelt aan ons als individu.

Op school zijn geen perfecte leerlingen, trouwens ook geen perfecte begeleiders. Begeleiders staan niet als perfecte zuilen temidden van de chaos. Onderwijzen, opvoeden en begeleiden is nooit perfect en af. Interessant is juist het unieke en de eigen waarde van ieder individu dat samen met anderen nooit af en perfect is, maar waarbij verandering en groei mogelijk blijkt. Dat geeft perspectief voor de gemeenschap van deze school.

Van de oudercommissie van de MBC school locatie Frater van Gemert kreeg ik de opdracht een kunstwerk te ontwerpen dat de doelstelling en de idealen van de school kan symboliseren. Na een paar keer de school bezocht te hebben ben ik tot twee ontwerpen gekomen. Doormiddel van een computermanipulatie heb ik geprobeerd de ontwerpen in de door mij voorgestelde ruimte, de patio, te plaatsen. Beide ontwerpen zijn gebaseerd op dezelfde filosofie en zijn daardoor ook uitstekend te combineren. Intussen besloot het schoolbestuur ook een bijdrage te leveren aan de te plaatsen beeldengroep en gaf opdracht deze combinatie tot stand te brengen. Zo hebben de oudercommissie en de school samengewerkt aan de tot stand koming van dit werk, daarmee eveneens de onderlinge samenwerking van de oudercommissie en de school symboliserend. Zo vormen twee opdrachten samen één beeldengroep.

Het beeld bestaat uit verschillende nogal chaotisch door elkaar liggende en staande zuilen van geroest ijzer. Van deze zuilen zijn op het oog stukken afgebrokkeld. Op de breukvlakken wordt roestvrij staal zichtbaar. Het lijkt alsof je via deze glimmende breuken in het innerlijke van de zuilen kunt zien. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er aan de zuilen iets mankeert. Ze zijn niet perfect, maar juist op het breukvlak geven ze iets van hun innerlijke, hun wezen prijs. Zo is iedere zuil op zichzelf uniek en interessant. Door allerlei omstandigheden (karakter, opvoeding, milieu, etc.) is iedere zuil een uniek individu op zichzelf, die altijd in een bepaalde verhouding staat tot de omgeving en samen met de anderen. Temidden van deze zuilen staat een roestvrij stalen zuil te glimmen. Er mankeert niets aan, er zijn geen breuken. Deze zuil is perfect en staat rechtop, wordt niet als de anderen door de omgeving beïnvloed, roest niet en verandert niet meer. Zo lijkt deze zuil ideaal, onkwetsbaar, perfect. Zij valt pas op door de chaotische omgeving van de aangetaste zuilen, die allemaal op hun eigen manier uniek zijn, zowel in hun innerlijk als naar hun uiterlijke vorm. Op de perfecte vorm zijn we snel uitgekeken. De roestige, “beschadigde” zuilen houden de spanning erin en maken het geheel interessant. Te midden van deze zuilen ligt een uit geroest ijzerbestaand vlak dat een scheur vertoont. Ook hier mankeert ogenschijnlijk iets aan. Op het breukvlak van de scheur glimt roestvrij staal. Het is alsof we in het binnenste van het geheel kunnen kijken. Juist die zogenaamde beschadiging maakt het vlak spannend en interessant. Als we niet alleen oppervlakkig naar de buitenkant kijken zien we dat die breuk juist iets van het unieke innerlijke prijs geeft. Op school bestaan geen perfecte leerlingen. Geen leerling is gelijk. Door rekening te houden met ieder uniek individu, met ieders eigen kwetsbaarheid en mogelijkheden probeert de Frater van Gemert-school de leerlingen nieuwe perspectieven te bieden.